نگاهی دیگر به حومه دزفول!
بارها به رفقا گفته ام : فرصت ارتباط با حومه نشینانِ دزفول را دریابید.
این «دریافتن» نه تنها از منظر محرومیت های اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و ... است بلکه از نگاه مودت و دوستی های چند قرنی که بین دزفولیان مرکزنشین و دزفولیان حومه وجود داشته و دارد.
حومه ی دزفول همیشه ی روزگار ، بدنه و پشتوانه تولیدی ما بوده و هستند.
دوستیها، رفاقت ها، وصلت ها و معاملاتی که بین ما و آنها وجود داشته و دارد این ارتباط را به لحاظ کمی و کیفی به حقیقتی انکار ناپذیر بدل ساخته است.
متاسفانه (به دلایلی که اکنون مجال پرداختن به آن نیست) کمیت و کیفیت این رابطه ها دچار افت و خیزهایی شده است که نیاز مبرم به آسیب شناسی دقیق و عمیق دارد.
اما بعد..
میهمان نوازی شهرک ها و روستاهای حومه دزفول در ایام جنگ یکی از نمادهای عینی این رفاقتها و یگانگی ها بود.
شهرک شهید منتظری یکی از این نقاط بود که بنده افتخار میهمانی شان را در زمان جنگ نداشتم اما آوازه ی میهمان پذیری آنها در ایام هشت ساله ی مقاومت دزفول شهره بود که به سمع حقیر هم میرسید.
لشکر 7 ولیعصر عج یکی از نقاط اتکایش بچه های این شهرک بوده است کما اینکه همین حالا فرمانده ی دلیر این لشکر فرزند همین شهرک است.
من اما در راستای عامل بودن به نصیحتی که به رفقا میکردم(احیا و تقویت ارتباط با بچه های حومه) نه تنها سالهاست با بچه های روستاهای شمال دزفول ارتباط عمیق و میدانی دارم بلکه چندی است که به محضر دوستانی از شهرک ها و روستاهای جنوب دزفول نیز شرفیاب میشوم و انصافا چیزها یاد میگیرم.
جالب اینکه شهرک شهید منتظری یکی از فعالترین نقاط حومه دزفول در فضای مجازی است.
وبلاگ برادر ارجمندم آقای کرمی + یکی از بهترین وبلاگهای ارزشی شهرستان دزفول است.
با کمی سرچ عبارت « شهرک شهید منتظری دزفول » متوجه میشوید چه بچه های فعالی دارد.
به مردم عزیز مستقر در مرکز دزفول پیشنهاد میکنم که گاهی از منظر صله رحم و بیاد روزهای جنگ به حومه نشنیان عزیزمان سری بزنند و یک استکان چای میهمانشان شوند.
این کمترین قدردانی از همشهرستانی هایمان است که شرعاً و اخلاقاً باید به جای آوریم.
اما مسئولین محترم شهرستان دزفول :
جا دارد پتانسیل های منابع انسانی و غیره را در این مناطق بیشتر دریابید.
iman
