معبری به آخرت!
پیش از این هم از مرگ و آرزویم در محل دفنم سخن گفته ام.
چند روزی است که باز هم هوایی شده ام.
از امروز صبح، باز هم تقاضای بازنشستگی پیش از موعد(به هوای بازگشت به شهر و اُنس با مزارستانهای رودبند و شهیدآباد) دلم را همچون پروانه درسینه به پرواز درآورده.
باز هم کیبورد، مانیتور و چشمان بارانی من در هوای فرود در دزفول!
باز هم فشار قبر در گورستان عظیم ساختمانهای تهران!
آب تهران زلال است!
هوای تهران خنک است!
من اما احساس خفگی میکنم.
حس نیاز به عزلت دارم.
حجم ارتباطات اجتماعی ام در تهران همچون آواری است که شب و روزم را دفن کرده .
نمی دانم مرا چه میشود؟ تنهایی میخواهم و سکوت.
هر شب که به خانه میروم کتابخانه ی صدها جلدی ام غمبار نگاهم میکند.
احساس نامردی غریبی درباره کتابهایم میکنم.
از آنها خجالت میکشم.
من عاشق کتابم.
اما شده ام فتحعلیشاه که تنها هنرش شده بود جمع آوری نازک بدنان در حرمسرایش، ولی شاید سالی یکبار هم فرصت سرکشی به آنها را نداشت.
حرمسرای پانصد جلدی من هم دست کمی از حرمسرای فتحعلیشاه ندارد.
همین یکماه پیش همچون اَسفاری آنها را به کول کشیدم و به خانه ی جدید آوردمشان!
هنوز یکبار کامل شاهنامه ام را نخوانده ام.
گاهی به دست میگیرمش و نازش میکنم و دستی به زلفش میکشم.
هنوز یکبار کلیات سعدی را کامل تصرف نکرده ام.
هنوز یکبار لب لعل منتهی الآمالم را نچشیده ام.
هنوز یکبار تاریخ مغول را نخوانده ام.
هنوز یکبار تاریخ چین یا تاریخ نادرشاه را کامل در آغوش نکشیده ام.
گاهی که فرصتی میشود و درون کتابها چشم چرانی میکنم افسوس میخورم که چرا شبانه روز 30 ساعت نیست تا 6 ساعت را برای عشقبازی با آنها صرف کنم.
شاید یکی ازبهترین دعاهایی که میتوانید برای این حقیر بکنید این باشد : (( انشالله روزی برسد که بتوانی موبایل و تلویزیون و اینترنت را از زندگی ات خارج کنی و خانه ای داشته باشی که شوادونی عمیق داشته باشد.))
نمی دانم مرا چه میشود؟
غم دوری از وطن!
غم دوری از والدین!
غم دوری از دوستان رفته و مانده!
غم دوری از مزار پدربزرگ و مادربزرگ!
غم دوری از دز!
غم دوری از دز!
و
غم دوری از دز!
راستی!
قیمت قبر در شهیدآباد یا رودبند چقدر است؟
آیا خرید قبر همراه با سند است؟
سند همیشگی؟
آیا میتوان قبری خرید و آماده اش کرد و برای آن دربی شبیه درب شوادون گذاشت؟
آیا میتوان هرگاه که بخواهیم در آن بیتوته کنیم؟
ممنون میشوم دوستانی که مطلعند پاسخ دهند!
محمدحسین درچین
