دیسون

دیسون در گویش دزفولی به معنای مکتبخانه است

دیسون

دیسون در گویش دزفولی به معنای مکتبخانه است

دیسون

امام خامنه ای (مدظله) : اگر یک ملتى احساس عزت نکند، یعنى به داشته‌هاى خود - به آداب خود، به سنن خود، به زبان خود، به الفباى خود، به تاریخ خود، به مفاخر خود و به بزرگان خود - به چشم حقارت نگاه کند، آنها را کوچک بشمارد و احساس کند از خودش چیزى ندارد، این ملت براحتى در چنبره‌ى سلطه‌ى بیگانگان قرار میگیرد.

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «عبدالرضا جوکار» ثبت شده است

من به سهم خودم پهلوان را اولین بار سال 1386 روی آنتن شبکه جام جم بردم.

بارها نیز درباره اش نوشتم و گفتم و گفتم و گفتم.

و اُف بر ما باد که سلطان بلامنازع "مدال آوری تاریخ ایران" از غربت در شهر خودش بگوید.

پهلوان، در آستانه 4 خرداد او برای اولین بار زبان به شکوه گشوده است (اینجا)

من اما،

مانده ام مات! که چرا زمین دزفول دهان باز نمیکند و برخی ها را در خود فرو نمی برد.

پیش از این نوشتم : شما عبدالرضا را نمی بینید ولی خدای عبدالرضا شما را می بیند (اینجا)

و نوشتم برایش : سلاطین 4  (اینجا)

اما ظاهرا برخی میزهای دزفول هم کرند و هم کور.

دیسون مثل همیشه در برابر سلطان مدال ایران زانو زده و سر تعظیم فرود می آورد .

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ ارديبهشت ۹۵ ، ۱۱:۵۶
مهران موزون
عبدالرضا جوکار در مصاحبه با ایسنا : از من که گذشت، چرا که من به این کم‌لطفی ها عادت دارم و حتی پس از این مسابقات هنوز تا این لحظه یک نفر هم از خوزستان و دزفول با من تماس نگرفته است که یک خسته نباشید بگوید، در حالی که مسوولان استانی خیلی از دوستانم پس از مسابقات‌شان با آن ها تماس گرفتند و به آن ها روحیه دادند.

تا جایی که من اطلاع دارم هیچ ایرانی در طول تاریخ به حد و اندازه ی این دلاور، مدال جهانی و المپیک کسب نکرده است.
سالهاست که او را میشناسم .
سالهاست که دلم برای غربتش در شهر دزفول و قدر و قیمتی که از او ناشناخته مانده میسوزد.
او پهلوانی همه چیز تمام است.
جانباز مقاومت مردمی شهر دزفول نیست؟ که هست!
تحصیل کرده نیست؟ که هست!
با اخلاق نیست؟ که هست!
صبور نیست؟ که هست!
وفادار به شهر و دیارش نیست؟ که هست!
خرواری از افتخارات و مدال ندارد؟  +
مومن و متدین نیست؟
قهرمان و پهلوان نیست؟
پیش از اینها نیز در مورد او قلم زده ام، پیشنهاد داده ام.
آقایان،
حضرات،
مدیران و مسئولین محترم شهر،
والله در روز قیامت بابت کم توجهی و قدرناشناسی در خصوص این پهلوان پاسخی نخواهید داشت.
کافی بود این جوان اهل اصفهان باشد حکماً تندیسش را در ورودی 33 پل نصب میکردند.
حکماً او را چون نگینی دربر میگرفتند و وارد مدیریت های ورزشی شهرشان میکردند.
من سوال میکنم :
چرا روز تولد عبدالرضا یا روز مجروح شدن او را به صورت نمادین به عنوان روز جانبازان مقاومت مردمی دزفول اعلام نمی کنید؟
چرا وقتی با دست پر به دزفول باز میگردد برایش شهر را چراغانی نمی کنید؟
چرا به سکوهایی که این شیرمرد دزفولی در عرصه جهانی فتح میکند این همه بی توجهید؟
چرا او را قدر نمیدانید؟
چرا او مشاور توسعه ورزش شهرستان نیست؟
چرا او را به عنوان الگوی مقاومت معرفی نمی کنید؟
مگر جزو مردمی که در شهر ماندند و مقاومت کردند نبود و مگر آنقدر مقاومت نکرد تا قطع نخاع شد؟
مگر سی و چندسال است روی ویلچر مقاومت نکرده و خستگی را سُخره نگرفته؟
مگر همچون یک انسان عادی تشکیل خانواده نداده و همسری تمام عیار و پدری مهربان برای فرزندانش نیست؟
مگر اینها جزیی از سبک زندگی یک الگوی شیعه ایرانی نیست که روحیه بخش هر شنونده ای است؟
پس چرا جوکار را مردم شهرش آنگونه که باید نمی شناسند؟
چرا چشمهایتان را روی رکوردهایی که این دلاور در تاریخ ورزش ایران به ثبت رسانده بسته اید؟
چرا کلید طلایی شهر به این اسطوره ی مدال آوری اهدا نمیشود؟
چرا از کاریزمای شخصیتی اش در سطوح ملی برای اخذ بودجه و منابع ورزشی کمک گرفته نمیشود؟
چرا دانشگاههای شهرستان، با خضوع تمام به ایشان دکترای افتخاری نمیدهند؟
چرا نمی شنویم که عبدالرضا جوکار، استاد و مدرس دانشگاههای دزفول است؟
چرا بلد نیستیم در مناسبتهای مختلف با احترام و اعزاز دعوتش کرده و برصدر بنشانیمش؟ (هرچند که شخصیت او به گونه ای است که تمایلی به خودنمایی ندارد)
خدایا تو شاهد باش که این قلم باز هم حجت را به آقایان تمام کرد.
دوسال پیش هم چنین موضوعی را به بیانی دیگر نوشتم  + و نتیجه اش آن شد که حداکثر تنی چند از مسئولی محترم وقت به استقبال آقای جوکار به فرودگاه رفتند.
اما آیا این کافیست؟
یادمان باشد که من لم یشکر المخلوق...
منظور این قلم، صرفاً قدردانی از آقای جوکار نیست بلکه برکات این توجه میتواند خروجی های خوب برای مردم دزفول داشته باشد.

بازنشر مطلب در دزمهراب
بازنشر مطلب در دزفول امروز
۱۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۳ آبان ۹۳ ، ۰۹:۳۵
مهران موزون