بیدار شوید آقایان ، سیل در راه است

قابل انکار نیست که شوسه ، یکی از اصلی ترین دلایل تغییرات جمعیتی و تمدن های خرد و کلان بشری است. هرجا که آسفالت کشیده شود بلافاصله مدنیت های بین راه ، دستخوش تحولات اساسی میگردند. تحولاتی که همه ی جوانب قومیتی و زندگی روزمره را تحت تاثیر خود قرار میدهد. طولی نمی کشد که فرهنگ فولکلور مناطق بین راه و حتی شیوه ارتزاق مردمان در مسیر ، از حال و هوایی کاملا متفاوت با قبل از کشیدن آن جاده متاثر خواهد شد.

و این تحولات لزوما «خوب» نبوده ، بلکه برخی وجوهات نامیمون آن من جمله : نابودی طبیعت وحش ، تداخل ناگهانی فرهنگها ( با تعامل فرهنگی فرق میکند عرض بنده ) ، ساختار شکنی آندسته از سنتهایی که حسنه و مفید هستند و .... بلای جان تمدنهای ریز و درشت سر راه این رودخانه ی سیاهِ ساخته شده از قیر و ماسه شده و از بین میرود.

 براستی چه میتوان کرد؟

صرفنظر از اجباری که بشر در روند رو به جلوی سیطره مدرنیته بر تمام جوانب زندگی خود دارد ، اصولا دلمان به همان وجوهات « خوب » جاده کشی خوش بوده و همیشه ی خدا سر و دست میشکنیم تا جاده هایمان افزون تر ، آسفالت هایمان نوتر و فواصل کوتاه تر شود.

چه میخواهم بگویم؟

چند سالی است که نه دزفول و اندیمشک ، بلکه خوزستان و ایران منتظر افتتاح آزاد راه خرم آباد به شمال خوزستان بوده و همه شادمانیم که ، مسیر پر شیب و فراز شمال خوزستان به خرم آباد از چهار ساعت به یک ساعت و نیم کاهش یافته و با حذف کابوس « تنگ فنی » در یکسال گذشته نیز ( که البته ربطی به این آزاد راه ندارد) طعم شیرین بیست دقیقه کوتاهی راه را خوب چشیده ایم.

بزودی نزدیک به دویست هزار دزفولی ساکن کرج ، تهران و شاید قریب به سیصدهزار خوزستانی دیگر ساکن این دو کلانشهر ، راه 10 ساعته را بین شش تا هفت ساعت خواهند پیمود و تردد به خانه ی پدری را از سالی یکی دوبار به سالی چند بار افزایش خواهند داد.

ساکنین شمال خوزستان ، میزان تردد به پایتخت و حل مشکلات خویش را آسانتر خواهند یافت.

ترانزیت تخلیه ی کشتی های بندر امام به شمال و شمال غرب کشور سهل تر میگردد و منافع متعدد دیگر که از حوصله این قلم خارج است.

اما...

همانگونه که در ابتدای قلم عرض شد ، این سُرسُره ی سیاه و دلنشین که اجازه ی سرعت 110 کیلومتری را از خرم آباد تا دزفول خواهد داد ، فقط یک سرسره ی مفرح و دلچسب نیست ، بلکه اگر از زاویه ای متفاوت به آن بنگریم ، سیلی بنیان کن است که بزودی بسیاری از چیزها را با خود آورده و بسیاری دیگر را خواهد برد.

قبول دارم ، کمی مطول و پیچیده گفتم.

اما لازم است تا مطلب تبیین گشته و نگارنده به واپس گرایی ، دشمنی با توسعه و آسایش همگانی ، تلقی نگردد.

دوستان و همشهریان عزیز ،

شهرهای شمال خوزستان عزیز ( دزفول ، اندیمشک ، شوش و ...) ، بزودی با افتتاح آزادراه خرم آباد -دزفول ، با خیل ( بخوانید سیل) مهاجران جدید از استانهای شمالی ( نه فقط لرستان) مواجه خواهد بود.

فرض کنیم سال 1390 سال افتتاح این آزادراه باشد ، پیش بینی اینکه در سال 1400 ، دزفول ، اندیمشک ، شوشتر و ... با ترکیب جمعیتی جدید و فاقد ظرفیت پذیرش ، روبرو خواهند شد به هیچوجه دور از انتظار نخواهد بود.

کیست که نداند ، خوزستان با تمام گرما و شرجی و مکافات هایی که دارد ، از جذابیت شغل و درآمدهای گوناگون برای مهاجران استانهای همجوار برخوردار است؟

بنده قصد ندارم تا مسئله ی اشتغال در خوزستان و بیکاری جوانانمان را در اینجا آسیب شناسی کنم؟

اما به عنوان مثال همه ی ما هم شهری ها و هم استانی هایی را میشناسیم که زمینهای پدری را به مهاجران محترم اصفهانی اجاره میدهند و خود به نظاره ی صادرات هندوانه های کاشت دست این اصفهانی های سختکوش ، به شیخ نشینهای خلیج پارس می نشینند.

دلیلش تنبلی و یا هر چیز دیگری است کاری ندارم.

اصفهانی های مورد مثال بنده ، درآمد زمنیهای ارزشمندتر از طلای خوزستان را ، در مسیر زاینده رود و زیر پل خواجو خرج آسایش زن و فرزندشان میکنند تا نگران حفظ لهجه ی خود روی آنتن صداوسیما باشند ، کاری ندارم.

عرض من این است که :

مسئولین امر در تمام شهرهای شمال خوزستان که فرزندان همین مردمند و از کره ماه نیامده اند ، به فکر باشند.

به فکر باشند و دست روی دست نگذارند تا ظرف پنج سال پس از افتتاح آزادراه مربوطه ، تتمه همشهری ها نیز از خانه و کاشانه دست شسته و گوشه نشین کرج و ... شوند.

اشتباه نکنید ،

منظور بنده ، جلوگیری از اتمام ساخت آزاد راه نیست.

بلکه ترسیم  یک مستر پلان اساسی ( master plan ) برای مدیریت امور و منابع شهری اعم از منابع انسانی و یا منابع مالی و اطلاعاتی است.

روی این سخن نیز فقط آوایی ، دوایی فر ، شورای شهر ، امام جمعه و صباغ نیستند ، بلکه نماینده شهر و نخبگان اجرایی و سیاسی و فرهنگی اندیمشک نیز خطاب این قلم اند و البته رسانه ی کوچک دزفول (رادیو ) که میتواند علیرغم کوچکی ، بسیار چابک و فعال روی بستر ذهنی مردم و همراه سازی مردم و مسئولین کار کند.

شوش و شوشتر و حتی اهواز نیز.....

همه باید از خواب گران در این خصوص برخیزند.

بزودی راه صعب العبور چهار ساعته ، به مسیر سهل الوصول یکساعت و نیمه تقلیل خواهد یافت.

حقیقت این است که هیچ کس نمیتواند جلوی ورود مهاجرین و خانواده های اثاث بر کول را گرفته و به استانهای مبداء عودت دهند.

بلکه همه باید در یک حرکت جهادی و حساب شده و به دور از مَنیت ها ،  برای پذیرش همه جانبه ی این تازه واردینی که چه بسا اکنون در خانه های خود آرمیده و از تصمیمی که خود خواهند گرفت کاملا بیخبرند و به محض اعلام خبر 20:30 مبنی بر افتتاح این آزاد راه ، فیلشان یاد هندوستان کرده و برای حل مشکلات معیشتی فراوانی که در استانهای شمال خوزستان گرفنار آنند به سوی ما سرازیر خواهند شد ، آماده ی آماده باشند.

نه ...منظورم اسائه ادب و قیاس این داستان با ورود قوم مغول نیست.

اما ، کیست که منکر این حقیقت شود که میهمانانی ناخوانده و فراوان در راهند ، باید آماده بود.خوزستان قرار است عیالوارتر شود دوستان ، برخیزید لطفا.

باید ظرفیت سازی کرد.

باید ساختار فرهنگی و اجتماعی ، آموزشی و اشتغال شهرهایمان را هرچه زودتر سروسامان دهیم ،

وگرنه :  « کم می آوریم »

العاقل یکفیه الاشاره.

                                                           مهران موزونی - والعاقبه للمتقین